W dniu 26 października 2017 r. w Warszawie, odbyło się seminarium naukowe:
„What works? Co działa na więźniów?”
organizowane w związku z publikacją podręcznika pt. „Druga szansa. Warsztaty dla więźniów długoterminowych”. Podręcznik jest efektem projektu kierowanego przez dr Marię Niełaczną z Katedry Kryminologii i Polityki Kryminalnej Uniwersytetu Warszawskiego. W ramach projektu odbywały się zajęcia dydaktyczne dla studentów, którzy następnie prowadzili warsztaty dla więźniów długoterminowych w Zakładach Karnych w Strzelcach Opolskich i w Mokotowskim Areszcie. Projekt był finansowany przez Fundusz Innowacji Dydaktycznych UW.
Wydarzenie było poświęcone skutecznym programom resocjalizacyjnym realizowanym w więzieniach w Polsce i na świecie, tj. takim, które pozwalają skazanym przepracować problemy, które miały wpływ na ich karierę kryminalną i nie powrócić do przestępstwa. W spotkaniu wzięli udział funkcjonariusze Służby Więziennej, wykładowcy akademiccy, przedstawiciele organizacji pozarządowych oraz studenci z Kół naukowych z Łodzi, Poznania i Białegostoku.
Jako pierwsza, referat pt. O samej idei i zasadzie Risk-Needs-Responsibility – jako podstawie opracowywania programów i oddziaływań penitencjarnych wygłosiła prof. dr hab. Dobrochna Wójcik. Drugą prelegentką była Katarzyna Drapała, która omówiła badanie skuteczności programów i oddziaływań penitencjarnych na przykładzie programu ART. Następnie wystąpiły dwie studentki IPSiR – Anna Dramińska z referatem „What works – inspiracja ku idei inkluzji społecznej” i Aleksandra Osińska, która zaprezentowała skuteczne programy resocjalizacyjne realizowane w więzieniach w USA. Pierwszą część seminarium zakończyła pani płk Anna Osowska-Rembecka, która podkreśliła, jak ważna jest współpraca Służby Więziennej i środowiska naukowego w realizacji i ewaluacji programów readaptacji społecznej.
Drugą część seminarium rozpoczęły Joanna Klimczak i Małgorzata Kłapeć, które przedstawiły program „Więźniowie dożywotni – prawo do drugiej szansy”. Polegał on na prowadzeniu dwuletnich, cyklicznych warsztatów dedykowanych więźniom długoterminowym z zaangażowaniem studentów i ekspertów. Jego efektem jest podręcznik do pracy z tą kategorią więźniów. Podręcznik w formie elektronicznej ukaże się w niedługim czasie na naszej stronie w zakładce „Zza krat”.
W następnej części seminarium funkcjonariusze Służby Więziennej zaprezentowali oddziaływania i programy skierowane do więźniów długoterminowych realizowane w ich jednostkach. Jako pierwsza wystąpiła mjr Edyta Gulbinowicz – zastępca dyrektora Zakładu Karnego w Nowogardzie. Pani major opowiedziała m.in. o programie „Długodystansowiec”, który jest przeznaczony dla skazanych, odbywających najdłuższy wymiar kary. Ponadto, skazani długoterminowi w Zakładzie Karnym w Nowogardzie angażują się w wydawanie gazetki więziennej „Zamczysko”. Więcej o samej gazetce można znaleźć na tej stronie.
Kolejnym prelegentem był dyrektor Zakładu Karnego w Goleniowie – ppłk Jarosław Dąbrowski. Opowiedział on o programie readaptacji społecznej skazanych „Pieskie życie … z psem”. Jest to kolejny program realizowany przez Służbę Więzienną gdzie w rolę terapeutów skazanych, którzy nie chcą poddać się resocjalizacji wcieliły się zwierzęta. Więcej o tym programie można przeczytać tutaj.
Następnie wystąpił młodszy wychowawca Działu Penitencjarnego w Zakładzie Karnym w Siedlcach – ppor. Zbigniew Śpiewak, który przybliżył m.in. programy „Rzeczpospolita – ojczyzna wielu kultur i narodów” oraz program „Ojciec NIEzłomNY” oparty na Projekcie Caritas „2 kroki”.
Drugą część seminarium zamknął kpr Kornel Ratajski – wychowawca ds. sportu i kultury fizycznej w Zakładzie Karnym w Rawiczu, który opowiedział o nowatorskim projekcie resocjalizacji więźniów poprzez bieganie. Zwieńczeniem tego programu jest wyjątkowy półmaraton „Złota Setka. Bieg ku wolności”, który odbywa się co roku na terenie Zakładu Karnego w Rawiczu.
Po wystąpieniach gości był czas na dyskusję, w której głos zabrali m.in. dr Maria Gordon, dr Katarzyna Witkowska-Rozpara i ppłk Łukasz Pruchniak – zastępca Kierownika Działu Penitencjarnego w Zakładzie Karnym w Opolu Lubelskim. W dyskusji goście podkreślali znaczenie wymiany doświadczeń między praktykami a specjalistami w tworzeniu programów resocjalizacyjnych. Każdy program powinien być stworzony na solidnej podstawie teoretycznej, a następnie realizowany z poszanowaniem i według ustalonych zasad. Bardzo ważne jest, że dzisiejsze więzienia są otwarte na współpracę i wspólne projekty ze środowiskami spoza zakładów karnych. Dlatego zarówno eksperci, jak i młodzi absolwenci czy studenci mają czuć się zaproszeni do współpracy z kadrą więzienną. Łącząc siły, mamy szansę bowiem zbliżyć się do odpowiedzi na pytanie: What works?
Oprac.: Joanna Klimczak
Zdjęcia: Joanna Klimczak
Udostępnij w mediach społecznościowych
