Prof. Andrzej Rzepliński
Jestem prawnikiem, a przede wszystkim kryminologiem. Badam kryminogenne rzeczywistości: zbrodnię, jej sprawców i ofiary, patologię organów porządku prawnego, więzienia, więźniów i ich rodziny. Moje zainteresowania badawcze obejmuje szeroko rozumiany wymiar sprawiedliwości – jego aktorów, klientów oraz ofiary.
W 1978 r. obroniłem rozprawę doktorską nt.: „Rodziny więźniów długoterminowych. Społeczne koszty kary pozbawienia wolności” napisaną na podstawie przeprowadzonych przeze mnie badań terenowych – wywiadów z członkami rodzin. W 1990 r. otrzymałem stopień dr hab. nauk prawnych na podstawie rozprawy: „Sądownictwo PRL. Między dyspozycyjnością a niezawisłością.” W 2000 r. Prezydent RP nadał mi tytuł profesora zwyczajnego nauk prawnych.
Byłem ekspertem organizacji międzynarodowych ONZ i RE, członkiem komisji senackich ds. prawa, doradcą Prezesa Instytutu, Instytut Pamięci Narodowej, Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, członkiem Komitetu Bioetycznego Rady Europy, członkiem Komitetu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych ONZ. Działałem w Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. W latach 2010–2016 pełniłem funkcję prezesa Trybunału Konstytucyjnego.
Od przysłowiowego „zawsze” jestem kierownikiem Katedry Kryminologii i Polityki Kryminalnej i praca w niej pozostała dla mnie najważniejsza. Studentów i doktorantów uczę nie tylko o prawach i wolnościach człowieka, zbrodniach państwa, kryminologii i przestępcach różnego sortu. Uczę ich także krytycznego czytania badanych i opisywanych rzeczywistości, różnej perspektywy oraz patrzenia na problem i człowieka, winnego i niewinnego ze zrozumieniem.
Maria Niełaczna
Jestem doktorem nauk prawnych, kryminologiem, adiunktem w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego. Badam wykonanie kar skrajnie długoterminowych, sprawców zabójstw i więźniów dożywotnich oraz zarządzanie systemem więziennym: ryzykiem i oddziaływaniami. Specjalizuję się w kryminologii i prawach człowieka. Prowadzę Uniwersytecką Klinikę art. 42 kkw, która uczestniczy w wykonaniu kary pozbawienia wolności, a z pomocą studentów udziela im pomocy prawnej i obywatelskiej.
Korzystam z odskoczni poezji i literatury pięknej, do której zaliczam dzieła Terrego Pratchetta. Żyjąc na przełomie wieków, lubię gry planszowe zwłaszcza w klimacie rzeczywistości alternatywnej i fantasy
Małgorzata Kłapeć
Wiedzę na temat kar długoterminowych oraz sprawców zabójstw zdobywałam, uczestnicząc w badaniach realizowanych pod kierownictwem prof. Andrzeja Rzeplińskiego, prowadząc warsztaty dla skazanych z więzień w Strzelcach Opolskich, Opolu Lubelskim i Warszawie oraz udzielając się w pracach uniwersyteckiej kliniki art. 42.
Przez kilka lat byłam wolontariuszką grupy „Horyzont – przeciw karze śmierci” działającej przy Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka oraz brałam udział w badaniach Kryminologicznego Koła Naukowego m.in. na temat skazanych za kierowanie zorganizowanymi grupami przestępczymi.
W wolnych chwilach czytam reportaże i planuję podróże.
Aleksandra Osińska
Jestem psychologiem i studentką II roku Kryminologii w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 2015-2017 byłam członkinią Kryminologicznego Koła Naukowego, kiedy to rozpoczęła się moja przygoda z tematyką penitencjarną. Współprowadzę warsztaty dla skazanych – „Pokonać długi dystans. Program dla więźniów skrajnie długoterminowych”. Uczestniczyłam także w działaniach Uniwersyteckiej Kliniki 42, zajmującej się udzielaniem porad prawnych oraz asystowaniem więźniom, wobec których orzeczono karę 25 lat oraz dożywotniego pozbawienia wolności. Od marca 2018 r. jestem pracownikiem Krajowego Mechanizmu Prewencji Tortur, w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich.
Swój wolny czas spędzam na podróżach i czytaniu książek. Jestem też wielką fanką gier planszowych.
Joanna Klimczak
Jestem doktorantką w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, na co dzień związaną z Katedrą Kryminologii i Polityki Kryminalnej w IPSiR UW. Interesuje mnie rzeczywistość więziennego życia oraz motywacja sprawców przestępstw, zarówno z perspektywy więźniów dożywotnich, jak i krótkodystansowych, acz uporczywych, złodziei – recydywistów.
W latach 2014 – 2017 współorganizowałam i prowadziłam cykliczne warsztaty dla więźniów skrajnie długoterminowych pt. „Więźniowie dożywotni – prawo do drugiej szansy” w Zakładach Karnych w Strzelcach Opolskich i w Areszcie Mokotowskim. Uczestniczyłam w kilku projektach badawczych – m.in. na temat wykonywania środków izolacyjnych orzeczonych wobec nieletnich. Jestem autorką kilku artykułów naukowych głównie z zakresu kary dożywotniego pozbawienia wolności. Od 2018 r. należę do Europejskiego Towarzystwa Kryminologicznego i Polskiego Towarzystwa Kryminologicznego im. prof. Stanisława Batawii.
Moje zainteresowania naukowe związane są z socjologią przestępczości i kryminologią.
zespół również wspierali:
Maria Ejchart-Dubois
Z wykształcenia jestem prawniczką. Od początku swojej kariery zawodowej zajmuję się prawami człowieka i jestem związana z Helsińską Fundacją Praw Człowieka (HFPC), w której współtworzyłam i zarządzałam programami monitoringowymi i edukacyjnymi krajowymi i międzynarodowymi. Od wielu lat, zarówno w Polsce jak i za granicą, pracuję jako trenerka i ekspertka z zakresu praw człowieka.
Obszarem mojego szczególnego zainteresowania zawsze były prawa osób pozbawionych wolności oraz ofiar niesłusznych skazań. Od 2003 roku koordynuję precedensowy program „Niewinność” zajmujący się problematyką pomyłek sądowych i niesłusznych skazań. Zasiadam w zarządzie European Innocence Network, organizacji zrzeszającej europejskie programy Innocence.
Orzekam w Wojewódzkiej Komisji ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych w Warszawie.
Pełnię funkcję prezeski Stowarzyszenia im. Profesora Zbigniewa Hołdy. Jestem członkinią Rady Społecznej przy Rzeczniku Praw Obywatelskich oraz Komisji Ekspertów Krajowego Mechanizmu Prewencji.
Jestem autorką licznych publikacji z zakresu praw człowieka i pomyłek wymiaru sprawiedliwości. Obecnie moje zainteresowania naukowe koncentrują się wokół kobiet zabójczyń skazanych na kary długoterminowe.
Monika Markowska
Jestem magistrem kryminologii, z wyróżnieniem obroniłam pracę na temat więźniów skrajnie długoterminowych. Jestem współautorką publikacji „Na Prostej. Raport z badań dotyczących funkcjonowania Zakładu Karnego w Białej Podlaskiej”, a także kilku artykułów naukowych.
Przez kilka lat współpracowałam z Uniwersytecką Kliniką art. 42 kkw. Uczestniczyłam w monitoringach i badaniach naukowych dotyczących wykonywania kary pozbawienia wolności wobec różnych kategorii więźniów.
W okresie 2014-2016 w ramach Katedry Kryminologii i Polityki Kryminalnej UW realizowałam projekt „Więźniowie dożywotni – prawo do drugiej szansy”, polegający na prowadzeniu cyklicznych zajęć z więźniami skrajnie długoterminowymi, przebywającymi w Zakładach Karnych w Strzelcach Opolskich. Przez kilka lat współpracowałam z Ośrodkiem Badań Handlu Ludźmi funkcjonującym w ramach Katedry Kryminologii i Polityki Kryminalnej UW.
Pracowałam też w Stowarzyszeniu Interwencji Prawnej, udzielając skazanym porad okołoprawnych i przygotowując interwencje do organów administracji więziennej i sądów.
Anna Męzik
Jestem absolwentką studiów magisterskich na kierunku kryminologia w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego.
W latach 2012-2016 działałam jako członkini Kryminologicznego Koła Naukowego IPSiR UW. W ramach działalności Koła współtworzyłam i współprowadziłam warsztaty dla więźniów, brałam udział w badaniach przywódców zorganizowanych grup przestępczych. Angażowałam się w prace Uniwersyteckiej Kliniki art. 42 kkw.
Interesuję się prawami człowieka, więziennictwem, problematyką kradzieży tożsamości. Wolne chwile lubię spędzać na wsi i w lesie.
Magdalena Natorska
Ukończyłam resocjalizację w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego oraz prawo na Wydziale Prawa i Administracji tegoż Uniwersytetu.
W trakcie studiów byłam związana z działalnością Kryminologicznego Koła Naukowego oraz Uniwersytecką Kliniką art. 42 kkw. Brałam udział w badaniach typu case study więźniów dożywotnich, przywódców zorganizowanych grup przestępczych oraz – w ramach projektu Stowarzyszenia Interwencji Prawnej – w monitoringu postępowania z tzw. więźniami niebezpiecznymi.
W okresie 2014-2016 w ramach Katedry Kryminologii i Polityki Kryminalnej UW realizowałam projekt „Więźniowie dożywotni – prawo do drugiej szansy”, polegający na prowadzeniu cyklicznych zajęć z więźniami skrajnie długoterminowymi, przebywającymi w Zakładach Karnych w Strzelcach Opolskich.
Moje badawcze zainteresowania koncentrowały się wokół zabójstw popełnionych w więzieniach oraz zabójstw popełnionych na osobach bezdomnych, za które sprawcy zostali skazani na karę dożywotniego pozbawienia wolności.
Aneta Wilkowska-Płóciennik
Jestem doktorem nauk prawnych, z wykształcenia prawnikiem, z zamiłowania kryminologiem. Obroniłam doktorat w Instytucie Prawa Karnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego na temat stosowania środków zabezpieczających z art. 93 k.k., czyli internacji psychiatrycznej.
Przez kilka lat pracowałam jako prokurator w warszawskich prokuraturach rejonowych. Moje zainteresowania naukowe to strona podmiotowa przestępstwa, motywy popełniania przestępstw oraz modus operandi sprawcy.
Jestem autorką lub współautorką publikacji naukowych na temat prawa karnego i kryminologii. Pozostaję członkiem European Society of Criminology, European Homicide Research Group oraz European Association of Psychology and Law.
Prywatnie każdą wolną chwilę spędzam w Tatrach.